Deel 19
De Groene Ridder stond gewillig op de grond,
Met licht hellend hoofd om de huid te tonen.
Zijn knappe lange krullen schoof hij over zijn kruin,
Ontblootte de naakte nek voor het naderend geval.
Gawein nam de hakbijl en zwaaide hem omhoog,
Zette zijn linkervoet vastberaden naar voren,
En liet hem hard vallen op t vorstelijk vlees,
Zodat het scherpe blad erdoor ging, de botten verbrijzelde,
Diep sneed in t strakke vlees, het doormidden spleet,
En het blinkend stalen blad op de grond belandde.
Het fraaie hoofd, van de hals gehouwen, viel op de vloer.
De mensen trapten t weg toen het in de rondte tolde.
Bloed gutste uit het lijf, glansde tegen t groen.
En nog bezweek de kerel niet, noch aarzelde even,
Maar sprong resoluut vooruit, nog vast op de benen,
Taste in het wilde weg tussen de nobele edelen,
Greep zijn goddelijk hoofd en tilde het van de grond.
Daarop beende hij naar zijn paard, pakte de teugel,
Stapte in de stijgbeugel en hees zich omhoog.
Het hoofd hield hij vast bij de haren.
Hij zette zichzelf in het zadel, zo kalm,
Als wist hij van geen tegenslag, toch had hij
__Geen hoofd.
Hij draaide zijn romp in het rond,
Dat lelijk bloedend lijf gekloofd;
Men jankte en jammerde om t affront,
Van de vreeswekkend vrije kop beroofd.
===
Part 19
On the ground the Green Knight graciously stood,
With head slightly slanting to expose the flesh.
His long and lovely locks he laid over his crown,
Baring the naked neck for the business now due.
Gawain gripped his axe and gathered it on high,
Advanced the left foot before him on the ground,
And slashed swiftly down on the exposed part,
So that the sharp blade sheared through, shattering the bones,
Sank deep in the sleek flesh, split it in two,
And the scintillating steel struck the ground.
The fair head fell from the neck, struck the floor,
And people spurned it as it rolled around.
Blood spurted from the body, bright against the green.
Yet the fellow did not fall, nor falter one whit,
But stoutly sprang forward on legs still sturdy,
Roughly reached out among the ranks of nobles,
Seized his splendid head and straightway lifted it.
Then he strode to his steed, snatched the bridle,
Stepped into the stirrup and swung aloft,
Holding his head in his hand by the hair.
He settled himself in the saddle as steadily
As if nothing had happened to him, though he had
No head.
He twisted his trunk about,
That gruesome body that bled;
He caused much dread and doubt
By the time his say was said.
Uit: Sir Gawain and the Green Knight
Vertaling naar modern Engels: Brian Stone
Penguin Classics, 1e druk, 1959.
