Geschreven worden in een andere tong
Bijvoorbeeld, de taal waarin mijn grootvader
droomt nu hij dood is, of levend,
prevelde in zijn slaap. Wolken
drijven naar een andere wind, manen in daglicht
onderstrepen de stilte van een ander duister,
waar uilen vallen van de zon, roetzwarte spreeuwen
met andere namen dan wij kennen
zich in het schemerlicht verzamelen, de schaduw
korrel bij korrel laten vallen van hun lijven.
Zulke alledaagse gebeurtenissen
zijn gedichten van een andere tong en laten
zich niet vertalen. De uil
met zijn dikke bloed en oehoe-geluid een open snavel
te traag om de koppen van stofdeeltjes af te rukken.
Kolibries, als Giotto's betraande kamikaze-engelen
treuren in het besef
dat hun naam in een dode taal
een entree is tot een stalen volière of inhoudsopgave,
een soort van grijze Jardin des Plantes. Opa
mompelt onze namen in de aarde. Wij komen
uit zijn mond om op te lichten, als orakel-bellen.
Ik speur in de encyclopedie
naar een woord: heimwee, verlangen
van kleinzonen naar een taal
die de doden nog spreken, stervenden in hun slaap
nog prevelen, de komst
van gewone dingen, vreemd op de tong.
===
To Be Written in Another Tongue
As for example, the language in which my grandfather
dreams now he is dead, or living,
muttered in his sleep. Clouds
flow to a different breath, daylight moons hatch from the stillness
of a different dark,
where owls drop from the sun, dirt-coloured starlings
by other names than we know them gather
the dusk, grain by grain let fall the shadow of their bodies.
Such ordinary events
are poems in another tongue and no translation
possible. Owl
with its heavy blood and vowel an open mouth
too slow to snatch the heads off
dustmotes. Humming-birds
like Giotto’s tear-stained kamikaze angels
sorrow, having learned
their name in a dead language
is entrée to a steel-meshed aviary or Table of Contents,
some grey Jardin des Plantes. Grandfather mumbles
our names in the earth. We come
to light out of his mouth, oracular bubbles.
I range through the thesaurus
for a word: homesickness, yearning
of grandsons for a language
the dead still speak, the dying in their sleep still
mutter, the advent
of common objects, strange upon the tongue.
© 1992, David Malouf
Uit: Poems 1959-1989, University Queensland Press, St Lucia, 1992
