HOMELESS HEART
When I think of finishing the work, when I think of the finished work, a
great sadness overtakes me, a sadness paradoxically like joy. The
circumstances of doing put away, the being of it takes possession, like a
tenant in a rented house. Where are you now, homeless heart? Caught in a
hinge, or secreted behind drywall, like your nameless predecessors now
that they have been given names? Best not to dwell on our situation, but to
dwell in it is deeply refreshing. Like a sideboard covered with decanters
and fruit. As a box kite is to a kite. The inside of stumbling. The way to
breath. The caricature on the blackboard.
DAKLOOS HART
Als ik denk aan het beeïndigen van het werk, als ik denk aan het beëindigde werk, dan
overvalt een grote droefheid mij, het soort verdriet tegengesteld aan vreugde. De
omstandigheden om ermee te stoppen, het wezenlijke ervan neemt bezit,
als een huurder in een huurhuis. Waar ben je nu, dakloos hart? Gevangen in een
scharnier, of uitgescheiden achter gipskarton, zoals je naamloze voorgangers nu
die ze namen hebben gegeven.Beter om niet stil te staan bij onze situatie, maar
erbij stil te staan is juist knap verfrissend. Zoals een buffet vol met karaffen
en fruit. Zoals een box vlieger is [ten opzichte van?] een vlieger. Het binnenste
van stamelen. De manier om te ademen. De spotprent op het schoolbord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten