Tom Raworth - You've Ruined My Evening/You've Ruined My Life

Je hebt mijn avond verpest/je hebt mijn leven verpest

ik wou acht mensen zijn, dan zouden mijn moeilijkheden verdwijnen
enkel als één hou ik problemen
in een warm huis overkapt met de ribbenkast van een olifant
slijt ik mijn grijze ochtenden met het herzien van de rollen
en hoewel de beelden hetzelfde zijn, de nadruk verschuift
de acteurs buigen vriendelijk voor mij en ik benijd hen
hun repeterende stukken, hun constante aanwezigheid in dat bestaan

ik wou acht mensen zijn, elk zou wonen in andermans dromen
gaan door passages van achter glas ingelijste pagina's
elkaar de slotregels toevertrouwen van brieven
de vruchten plukken in een droom en die opslaan in een andere
enkel als één hou ik problemen
zijn de beelden hetzelfde en hun constante aanwezigheid in dat bestaan
de acteurs buigen vriendelijk en benijden mij mijn grijze ochtenden

ik wou acht mensen zijn met de ribbenkast van een olifant
vruchten plukken in een warm huis boven acteurs die buigen
de rollen herzien van mijn daar zijn in dit bestaan
de moeilijkheden zouden verdwijnen en de beelden zijn hetzelfde
acht personen, glas-passages, repeterende paginaregels
wonen in grijze ochtenden overkapt met mijn problemen
die enkel gaan als één, vriendelijk mijn droom opslaan


==

Tom Raworth

You've Ruined My Evening/You've Ruined My Life

i would be eight people and then the difficulties vanish
only as one i contain the complications
in a warm house roofed with the rib-cage of an elephant
i pass my grey mornings re-running the reels
and the images are the same but the emphasis shifts
the actors bow gently to me and i envy them
their repeated parts, their constant presence in that world

i would be eight people each inhabiting the others’ dreams
walking through corridors of glass framed pages
telling each other the final lines of letters
picking fruit in one dream and storing it in another
only as one i contain the complications
and the images are the same, their constant presence in that world
the actors bow gently to me and envy my grey mornings

i would be eight people with the rib-cage of an elephant
picking fruit in a warm house above actors bowing
re-running the reels of my presence in this world
the difficulties vanish and the images are the same
eight people, glass corridors, page lines repeated
inhabiting grey mornings roofed with my complications
only as one walking gently storing my dream