Continuum
De maan rolt over het dak en daalt achter
mijn huis, maar de maan doet deze dingen niet,
ik spreek van mijzelf.
Het is niet mogelijk om tot slapen te komen of
het thema of de planeet, of stil te staan bij gedachten.
Beter gaat het barrevoets de voordeur uit
en buigt zich over de veranda tegenover de liguster
en de palmen tot in de uitgewassen creatie,
een donkere plek met twee bijzonder
heldere wolken afgestoft [vraag] door de maan, een is de mijne
de ander is een rivaal, die afhankelijk zou kunnen zijn
van de wind, of zoiets.
Een lang moment elargeert, het volgende is niet
op tijd. Niet onverklaarbaar de kilte van
de vlonder die opstijgt
tot in de keel, voor hetzelfde geld slaat de nachtelijke hemel
de gehele inhoud neer. Draait op kale hiel
en sluit de deur achter
op de dichter, de kruiperige demiurg, die zijn scherven
en vaardigheden opraapt en mij de weg slijpt
terug naar bed, heimelijk in stap.
---
Continuum
The moon rolls over the roof and falls behind
my house, and the moon does neither of these things,
I am talking about myself.
It’s not possible to get off to sleep or
the subject or the planet, nor to think thoughts.
Better barefoot it out the front
door and lean from the porch across the privets
and the palms into the washed-out creation,
a dark place with two particular
bright clouds dusted (query) by the moon, one’s mine
the other ‘s an adversary, which may depend
on the wind, or something.
A long moment stretches, the next one is not
on time. Not unaccountable the chill of
the planking underfoot rises
in the throat, for its part the night sky empties
the whole of its contents down. Turn on a bare
heel, close the door behind
on the author, cringing demiurge, who picks up
his litter and his tools and paces me back
to bed, stealthily in step.
Allen Curnow (1911-2001)
Curnow is a central figure in the emergence of an authentic New Zealand literature
Geen opmerkingen:
Een reactie posten